Dobra opinia (renoma) wśród klientów i partnerów biznesowych stanowi jeden z priorytetów większości osób prawnych, o czym świadczy choćby wielkość nakładów przeznaczanych na marketing i PR. Niestety tego rodzaju starania mogą zostać bardzo łatwo zniweczone przez fałszywe zarzuty, które współcześnie potrafią rozprzestrzeniać się z szybkością błyskawicy i powodować straty nie tylko wizerunkowe, lecz także finansowe. Jak walczyć z takimi działaniami i chronić swoje prawa?
Sprawdź również poniższe nagranie wideo lub podcast
Podsumowanie na startNie chcesz czytać całego artykułu? Zapoznaj się z naszym podsumowaniem poniżej:
|
Jakim podmiotom przysługuje ochrona renomy?
Jak już wcześniej wspomniano, prawna ochrona renomy przysługuje osobom prawnym (m.in. spółkom kapitałowym, stowarzyszeniom, fundacjom, partiom politycznym) oraz tzw. ułomnym osobom prawnym (m.in. spółkom osobowym). Renomy nie posiadają natomiast jednoosobowi przedsiębiorcy oraz spółki cywilne – jednakże oni również mogą dochodzić ochrony swojego dobrego imienia (pot. renomy) na podobnych zasadach jak opisane w artykule.
Sprawdź również poniższe nagranie wideo lub podcast
Czym jest renoma osoby prawnej?
Renoma osoby prawnej (stanowi odpowiednik dobrego imienia człowieka), jest opinią podmiotów trzecich o działalności prowadzonej przez tę osobę (przykładowo, “uznana renoma” oznacza postrzeganie danego podmiotu jako rzetelnego, profesjonalnego i oczywiście działającego zgodnie z prawem).
Co ważne, renoma przysługuje wszystkim osobom prawnym (i tzw. ułomnym osobom prawnym), a nie jedynie tym “renomowanym” w potocznym znaczeniu tego słowa.
Oznacza to, że swoją renomę ma zarówno globalna marka z wieloletnią tradycją, jak i niedawno założona mała spółka.
Na jakiej podstawie chroniona jest renoma?
Prawną podstawą ochrony renomy są przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące ochrony dóbr osobistych. Mimo iż te co do zasady przysługują ludziom, w odpowiednim zakresie korzystają z nich także osoby prawne. Należy przy tym zaznaczyć, że nie wszystkie dobra osobiste człowieka znajdą zastosowanie do osób prawnych (np. zdrowie, wizerunek).
Pewne elementy renomy mogą być chronione również poprzez inne ustawy, jak np. Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji w postaci np. zakazu konkurencji, tajemnica przedsiębiorstwa czy nieuczciwe zachwalanie danej marki lub produktu. Renomę można postrzegać bardzo szeroko.
Jak może dojść do naruszenia renomy?
Naruszenie renomy (w wąskim znaczeniu) polega najczęściej na rozpowszechnianiu informacji lub opinii, które mogą doprowadzić do utraty zaufania potrzebnego do prowadzenia działalności przez daną osobę prawną. Stawiane jej zarzuty mogą dotyczyć np. niedotrzymywania zobowiązań umownych, niewłaściwego traktowania pracowników lub klientów, prowadzenia działalności w sposób nielegalny lub stanowiący zagrożenie.
Zarzut będący naruszeniem renomy musi być postawiony publicznie, czyli zostać skierowany do nieokreślonego i niezamkniętego kręgu odbiorców (np. opublikowany w Internecie, prasie, telewizji itp.). Co istotne, nie będzie zatem naruszał renomy zarzut postawiony w prywatnej rozmowie czy korespondencji.
Oprócz publicznego charakteru zarzutu, do stwierdzenia naruszenia wymagana jest też bezprawność działania jego autora. Oznacza to, że nie może on znajdować oparcia w obowiązujacym porządku prawnym, np. w prawie do uzasadnionej krytyki oraz działania w ważnym interesie publicznym lub prywatnym.
W orzecznictwie przyjmuje się, że bezprawne nie jest rozpowszechnianie zarzutów prawdziwych, a także mających charakter konstruktywnej krytyki.
Należy jednak zaznaczyć, że rozgłaszanie nawet prawdziwych informacji może zostać uznane za naruszenie renomy, jeżeli za ich “wyciąganiem na światło dzienne” nie stał żaden uzasadniony interes lub przedstawiono je w sposób zmanipulowany.
Co oczywiste, praktycznie zawsze bezprawne będzie rozgłaszanie zarzutów fałszywych.
Niekiedy zdarza się, że zarzut może godzić równocześnie w renomę osoby prawnej oraz w dobre imię powiązanych z nią osób fizycznych.
W takich przypadkach przyjęcie naruszenia renomy zależy od charakteru tych więzi oraz wpływie postrzegania danej osoby fizycznej na postrzeganie osoby prawnej (przykładowo, artykuł pod tytułem “zarząd spółki X to zorganizowana grupa przestępcza” prawdopodobnie zostałby uznany za naruszenie renomy, lecz gdyby tytuł brzmiał “pracownik sklepu Y wulgarnie znieważył klienta”, naruszenie renomy raczej nie miałoby miejsca).
Jak walczyć z naruszeniem renomy?
Reakcja na naruszenie renomy powinna być przede wszystkim adekwatna do jego wagi oraz potencjalnego zagrożenia dla reputacji danego podmiotu. Jeżeli wystąpiło ono jedynie w skali mikro, przybierając postać np. komentarza lub recenzji na portalu społecznościowym, najrozsądniejszym wyjściem jest skasowanie tych treści i zablokowanie możliwości dodania ich ponownie. Alternatywą jest rozpoczęcie publicznej konwersacji z naruszycielem, która przy umiejętnym poprowadzeniu może obrócić całą sytuację na korzyść osoby prawnej.
Porozmawiaj z ekspertem
Stoisz przed wyzwaniem? Szukasz najlepszego rozwiązania dla swojego problemu, który opisałem w tym artykule? Sprawdź, czy jestem w stanie Ci pomóc.
Napisz do mnie poprzez poniższy formularz i umów się na rozmowę.
Uzupełnij poniższy formularz, jeżeli np.:
- masz pytania z zakresu o którym pisałem w tym artykule,
- szukasz najlepszego rozwiązania dla swojego problemu,
- chcesz wiedzieć, jak wygląda współpraca z nami, terminy oraz koszty.
Pierwszy kontakt jest bezpłatny i ma on na celu ustalenie zakresu potencjalnej naszej pomocy oraz Twoich pytań i wątpliwości.
Po przesłaniu formularza skontaktujemy się z Tobą w ciągu 24h w celu ustalenia dalszych szczegółów.
Przed wysłaniem wiadomości zapoznaj się z naszą Polityką prywatności.
W przypadkach poważniejszych, np. gdy fałszywy zarzut pojawił się w środkach masowego przekazu, należy skierować do jego autora żądanie zaniechania naruszeń (np. usunięcia oszczerczego artykułu ze strony internetowej) oraz usunięcia jego skutków (np. publikacji sprostowania/przeprosin).
Możliwe jest także domaganie się finansowego zadośćuczynienia lub wpłacenia pieniędzy na cel społeczny, a także naprawienia szkody, jeżeli takowa wystąpiła (np. gdy producent poniósł koszty utylizacji partii żywności, której nie sprzedał wskutek fałszywej informacji o jej skażeniu).
Jeżeli naruszyciel nie będzie chciał spełnić tych żądań dobrowolnie, sprawa powinna zostać skierowana na drogę sądową.
Komunikując się z naruszycielem należy pamiętać, że prowadzona korespondencja może stanowić dowód w przyszłym postępowaniu, dlatego nie powinna ona zawierać inwektyw, gróźb oraz jakichkolwiek innych treści mogących utrudnić dochodzenie roszczeń. Przed nawiązaniem kontaktu warto także zgromadzić dowody naruszenia (np. zrzuty ekranów), które mogłyby później zostać łatwo usunięte.
Podsumowanie
Choć zapewne większość obecnie działających osób prawnych nie stanie przed koniecznością obrony swojej renomy przed sądem, zdecydowanie powinny być na taką sytuację przygotowane. Fałszywa informacja spreparowana przez konkurenta lub niezadowolonego klienta może bowiem pojawić się w najmniej spodziewanym momencie i zniweczyć wieloletnie wysiłki podejmowane na rzecz budowy pozycji rynkowej. Każde tego rodzaju naruszenie powinno zatem spotkać się ze stanowczą reakcją, gdyż jej brak jedynie zwiększy prawdopodobieństwo wystąpienia kolejnego.
Udostępnij ten artykuł dalej, niech więcej osób uzyska dzięki niemu potrzebną wiedzę. Dziękujemy!
